Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι έτσι... και φυσικά δεν εννοώ κρύοι! Βλέπουμε μόνο ένα μέρος τους και το βάθος της ουσίας τους δεν το βλέπει κανείς... ούτε καν οι ίδιοι. Αν κάποιος το βλέπει πάντως, αυτός είναι μόνο ο Θεός, που ως δημιουργός του ανθρώπου, γνωρίζει τέλεια τα δημιουργήματά του.
Βλέπεις κάποιον και δεν ξέρεις τι κρύβει. Κι ο ίδιος δεν ξέρει τι κρύβει... Βλέπεις όμως μόνο την κορυφή του παγόβουνου. Το βυθισμένο τμήμα είναι το μεγαλύτερο και ουσιαστικά το πιο σημαντικό. Αξίζει να το ψάξεις. Αξίζει να το μελετάς πάντα. Κάποιος θα σου πει... "μα το βυθισμένο τμήμα του παγόβουνου είναι και η αιτία που βυθίζονται τα καράβια που πλησιάζουν. Το βυθισμένο τμήμα του παγόβουνου είναι πάντα η αιτία της καταστροφής." Σωστά, αλλά είναι και η μόνη πηγή γλυκού νερού σε έναν ωκεανό αλμύρας. Είναι το μόνο σημείο που μπορεί να σε διδάξει κάτι παραπάνω και αν αυτό το κάτι παραπάνω το αναζητήσεις με καλοσύνη και αγάπη, έχεις πάντα μόνο να κερδίσεις.
Η κορυφή του παγόβουνου είναι αυτό που βλέπεις. Κι αν μείνεις μόνο σε αυτό που βλέπεις, ποια η αξία; Και οι επιφανειακοί άνθρωποι αυτό δεν κάνουν; Εσύ ψάξε και αυτό που δεν βλέπεις.
Η κορυφή του παγόβουνου είναι το αποτέλεσμα. Κι αν κρίνεις μόνο εκ του αποτελέσματος, ποια η αξία; Και οι χειρότεροι κατήγοροι αυτό δεν κάνουν; Εσύ αναζήτησε και τα αίτια.
Η κορυφή του παγόβουνου είναι το "εν μέρει". Κι αν μείνεις στο "εν μέρει", ποια η αξία; Κι όσοι μεροληπτούν, στο "εν μέρει" δε μένουν; Εσύ έχε πάντα πάθος για το όλο.
Ζήτα την καρδιά. Ζήτα τη βαθύτερη ουσία. Εκεί θα βρεις το γλυκό νερό της σοφίας.
